Ο εμπαιγμός από Περέιρα και οι… τελικοί!

Γράφει ο Αλέξης Σαββόπουλος

Πολλά από αυτά που είδαμε στην Κρήτη από τον Άρη, δεν λες ότι δεν τα έχουμε ξαναδεί στη διάρκεια της σεζόν. Αφέλεια, παιδικά λάθη, αδικαιολόγητο εκνευρισμό, αστοχία σε κρίσιμες στιγμές, λανθασμένη νοοτροπία, ελλιπή βοήθεια από τον πάγκο όταν η ομάδα την χρειαζόταν. Έχουμε μπει πια στον δεύτερο γύρο για να γίνουμε περισσότερο σοφοί.

Ο Άρης συνεχίζει να… κυνηγάει την ουρά του, να στριφογυρίζει γύρω από το ίδιο σημείο. Να αδυνατεί, για κάποιο λόγο, να εκμεταλλευτεί την ποιοτική διαφορά που έχει από τις περισσότερες ομάδες της λίγκας. Η αλήθεια είναι ότι έχει αρχίσει και «κουράζει» αυτή η παραδοχή περί αδιαμφισβήτητης ποιότητας, από την στιγμή που δεν μεταφράζεται σε πόντους και νίκες. Δεν πείθει πλέον κανέναν, έχει πάψει να αποτελεί άλλοθι.

Και να πει κανείς ότι δεν είχε μια μεγάλη ευκαιρία προχθές στην Κρήτη ο Άρης για να κάνει το διπλό που του λείπει; Πριν το ματς αλλά και κατά την διάρκειά του. Λείπουν εκ των προτέρων δυο από τους καλύτερους παίκτες του ΟΦΗ (Ναμπί, Μεγιάδο), βγαίνει από την εξίσωση νωρίς ο τρίτος καλύτερος ο Σεμέδο. Και όχι μόνο αυτό αλλά το ματς ξεκινάει ιδανικά και θα μπορούσε να έχει κλείσει υπέρ του Άρη από το πρώτο ημίχρονο. Αν σκοράρει στο άχαστο του 2΄ ο Ιντέγε και αν ο Κομίνης εφαρμόσει τον κανονισμό στο 40΄ και καταλογίσει το καθαρό πέναλτι στον Μπα για το οποίο ο Σέζος που ήταν στο VAR τον καλεί να έρθει να το τσεκάρει.

Ακόμη και έτσι όμως το ματς πάει στην ανάπαυλα ανοικτό και με την αίσθηση ότι ο Άρης μπορεί να το πάρει, αρκεί να κάνει 2-3 πράγματα που επιβάλλονταν και φαίνονταν δια γυμνού οφθαλμού όταν ξεκίνησε το δεύτερο ημίχρονο. Όπως για παράδειγμα η μετατόπιση του Σάσα στη μεσαία γραμμή, όπου «οργίαζαν» Νέιρα και Τσιλιανίδης (εκτός και αν τον Μενέντεθ τον πήρε αποστολή για να δει την Κρήτη) και η πιο γρήγορη είσοδος στο ματς του Ντιγκινί αντί του Λάρσον αφού φαινόταν να μην λειτουργεί όσο υποστηρικτικά θα ήθελε ο κόουτς στον Ιντέγε. Την στιγμή που ο ΟΦΗ πήρε το ματς με τις αλλαγές του Σίμου, ο Άρης δεν εισέπραξε σχεδόν τίποτα από τους παίκτες που ήρθαν από τον πάγκο. Εξαιρώ τον Τόνσο, την είσοδο του οποίου στο 89΄ κανείς δεν κατάλαβε.

Ακόμη και στο 2-1 υπάρχουν 25 ολόκληρα λεπτά στη διάθεση του Άρη να το γυρίσει. Θυμηθείτε τι έγινε πέρσι με τον Γιουνές. Αντι΄ αυτού επικράτησε ένας αδικαιολόγητος εκνευρισμός στους παίκτες, χάθηκε κάθε έννοια τακτικής πειθαρχίας και οργάνωσης, βγήκαν μπροστά όλοι σαν να είναι ομάδα αλάνας, με συνέπεια να δεχθεί το 3ο γκολ και να κινδυνεύσει με ένα ακόμη.

Καταλαβαίνω τον Ενινγκ που εν όψει των κρίσιμων αγώνων με Βόλο και Παναθηναϊκό, θέλει να κρατήσει χαμηλούς τους τόνους και να προστατεύσει ομάδα και παίκτες, πετώντας με τις δηλώσεις του την μπάλα στην κερκίδα Ο Άρης αυτό που χρειάζεται είναι ηρεμία, όσο το δυνατόν πιο χαμηλούς τόνους και συσπείρωση. Έτσι όπως τα κατάφερε, είναι υποχρεωμένος να δίνει κάθε εβδομάδα και από ένα τελικό αν θέλει να δει το όνομά του στην 6άδα.

Ο Άρης οφείλει να συσπειρωθεί και για ένα ακόμη λόγο. Γιατί είναι ξεκάθαρο μετά την σημερινή τοποθέτηση του Κομίνη στο VAR στο ματς με τον Βόλο που δεν επιτρέπεται η παραμικρή γκέλα, ότι ο Άρης εμπαίζεται από τον Περέιρα και την ΚΕΔ σε βαθμό που αν δεν έχει προσωπικά με τον ομάδα της Θεσσαλονίκης και τον Καρυπίδη, συμβαίνει κάτι άλλο. Ποιο; Ο Άρης να εκτροχιαστεί, να βυθιστεί στην δίνη της εσωστρέφειας και στο τέλος να μην μπει στα πλει-οφ που εκτός των άλλων θα ισοδυναμεί με σημαντική οικονομική ζημιά.

Τώρα είναι η στιγμή που ο Θόδωρος Καρυπίδης οφείλει να βοηθήσει και ο ίδιος την ομάδα του, ο Χαριστέας τον Ενινγκ αλλά και οι ποδοσφαιριστές τους εαυτούς τους, αφού δεν είναι κι αυτοί άμοιροι ευθυνών.

ΥΓ. Είναι φανερό πλέον ότι μετά την τοποθέτηση του Θόδωρου Καρυπίδη στο One, ο Άρης που ήταν ούτως ή άλλως εκτεθειμένος στις εις βάρος του διαιτητικές αποφάσεις από την αρχή της σεζόν, είναι καθαρά στο στόχαστρο με σκοπό να προκληθεί αγωνιστικός και οικονομικός εκτροχιασμός. Το ματς της Πέμπτης από αυτή την άποψη είναι όλα τα λεφτά. Και ο νοών… νοείτω και προπαντός προσοχή μην τυχόν πατήσει το club την μπανανόφλουδα.